نظرسنجی از دانشجویان دندانپزشکی بابل در خصوص نحوه ارزیابی دروس دوره علوم بالینی

سابقه و هدف: ارزیابی جزء لاینفک برنامه های آموزشی محسوب می شود و بی تردید انجام ارزیابی مناسب می تواند باعث ارتقای سطح کیفی آموزش شود. هدف این مطالعه، بررسی وضعیت ارزیابی دروس نظری و عملی از دیدگاه دانشجویان می باشد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، مقطعی بر روی 56 دانشجوی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام گرفت. پرسشنامه ای در دو قسمت بخشی شامل 5 سوال چند گزینه ای و بخش دیگر شامل جدولی مربوط به نحوه ارزیابی دانشجویان (11 مورد ارزیابی نظری و 4 مورد ارزیابی عملی) بود که هر مورد امتیاز صفر تا 4 دریافت می کرد. وضعیت کلی ارزیابی در دانشکده و به تفکیک دروس مختلف تقسیم بندی و محاسبه شده و اطلاعات با کمک نرم افزار SPSS 17 و تست آماری Mann-Whitney مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ارزیابی در دانشکده، متوسط اعلام شد، که این مورد ارتباطی با سن، جنس، سال ورودی، معدل و سهمیه ورودی دانشجویان نداشت (086/0=p). تمامی گروهها امتیاز متوسط را کسب کردند، به جز گروه پروتز که امتیاز نامطلوب را کسب کرد (343/0=p). در بررسی وضعیت دروس نظری، تمامی بخشها امتیاز متوسط را کسب کردند. در بررسی وضعیت عملی، بخش جامعه نگر امتیاز مطلوب (001/0=p)، بخشهای پروتز (987/0=p)، پریودنتولوژی (058/0=p) و جراحی (492/0=p) امتیاز نامطلوب و سایر بخشها امتیاز متوسط کسب کردند. نتیجه گیری: با توجه به نظر دانشجویان که وضعیت ارزیابی را به کلی متوسط اعلام کردند، میتوان اینگونه نتیجه گرفت که روش های ارزیابی دروس نظری و عملی در دانشکده دندانپزشکی نیاز به بازنگری اساسی دارد.